نگاهی به رخدادهای سوریه نشان می‌دهد که علاوه بر تحرکات اخیر ترکیه و رژیم‌صهیونیستی در این کشور، به‌تدریج شاهد اعتراضات مردمی از یک‌سو و سهم‌خواهی‌های داخلی از سوی حامیان و مخالفان جولانی هستیم. سرچشمه اعتراضات داخلی، عملکرد جولانی تا این لحظه است. مردم منتظر بودند که ببینند عملکرد جولانی چگونه است. اینک با شروع رفتارهای خشونت‌آمیز، ترورها، اعدام‌های خیابانی و تعرض به اموال مردم شاهد اعتراضات داخلی به این شرایط هستیم.باید توجه داشت بدنه گروهک تحریرالشام و ریشه‌های این گروهک همان مشی تکفیری و سلفی‌گری افراطی است و بسیاری از فرماندهان میانی تنها به دنبال «دولت اسلامی» مد نظر خود هستند و با ایده‌های سکولاریزه‌شده جولانی اساسا نمی‌توانند همراهی کنند.رژیم‌صهیونیستی به‌دنبال ازبین‌بردن نقش ایران و محور مقاومت در سوریه است و توانسته بخش‌های مورد نظر خود را اشغال و زیرساخت‌های نظامی این کشور را نابود کند. ترکیه نیز به‌دنبال اهداف خود است. آنکارا در شمال سوریه به دنبال تسلط بر بخش بزرگ‌تری از سوریه بوده و دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب آمریکا، این کشور را بازیگری کلیدی در شکل‌دادن به چشم‌انداز سیاسی پس از اسد خوانده است. تصور می‌شود که آنچه درحال‌حاضر در چشم‌انداز میان‌مدت سوریه قابل مشاهده است،آشفتگی،هرج‌ومرج‌وتجزیه‌غیررسمی این کشوراست.این‌وضعیت ناشی ازچانه‌زنی‌هاو سهم‌خواهی‌های داخلی و خارجی بازیگران است که به «توافق غیرممکن» منجر می‌شود. در این میان، مردم سوریه جز احساس ترس، ناامنی و فضای روانی نامناسب، امیدی به گشایش اطمینان‌آور ندارند و نقشی در تعیین سرنوشت کشورشان ایفا نمی‌کنند.
